….
- Ik woon in een klein Toscaans dorpje, samen met mijn lieve niet-doorsnee Italiaan en onze twee zo goed als volwassen kinderen (benieuwd naar ons leven in Italië? Ik schrijf erover op mijn blog en voor de leukste site over Italië).
- Ben je verslaafd als je ’s ochtends voor half 9 minstens één cappuccino en twee ‘caffè’ moet hebben gedronken om op gang te komen? Dan heb ik absoluut een probleem.
- Ik ben verliefd op het geluid van mijn toetsenbord: het getik klinkt als een ouderwetse typemachine.
- Ik heb een ‘soft spot’ voor helden. En dan vooral die echte, van vlees en bloed. Die anderen helpen in situaties die niet zonder risico zijn. Mijn favorieten? De helaas al overleden Gino Strada en alle medewerkers van zijn Italiaanse hulporganisatie Emergency. Zij doen waar ik vroeger van droomde.
- Ze zeggen dat bewegen belangrijk is, vooral als je veel zit en volop geniet van de Italiaanse keuken. Dus sleep ik mezelf regelmatig naar de sportschool. Mijn loopbandvrienden daar zijn een onuitputtelijke bron van goede recepten.
- Ik ben heel slecht in het onthouden van namen en gezichten. Dat zorgt regelmatig voor het uitbreken van koud zweet en zacht gezegd ietwat ongemakkelijke situaties…
- Hoogtevrees, da’s wel een dingetje. Een ballonvaart, bungeejumpen, skydiven of parachutespringen? Ik sla even over.
- Ik vind het een open deur om te zeggen dat mijn kortste opstel ooit anderhalf schoolschriftje lang was en dat ik van lezen houd. Dat vertelt elke tekstschrijver namelijk over zichzelf.
- Ik heb geen talent voor het maken van foto’s. Wel voor het onbedoeld maken van selfies zonder mijzelf.
- Waar ik van droom? Reizen door Zuid-Amerika, opnieuw leren windsurfen, in een huisje vlakbij het strand wonen, die stapel boeken naast mijn bed eindelijk uitlezen en op mijn 80ste samen met mijn lief op een bankje in de schaduw van een boom zitten. Misschien dat het er ooit van komt.