….
- Ik woon in een klein Toscaans dorpje, samen met mijn lieve niet-doorsnee Italiaan en onze twee zo goed als volwassen kinderen (benieuwd naar ons leven in Italië? Ik schrijf erover op mijn blog en voor de leukste site die er over Italië te vinden is).
- Ben je verslaafd als je ’s ochtends voor half 9 minstens één cappuccino en twee ‘caffè’ moet hebben gedronken om op gang te komen? Misschien heb ik dan toch een probleem. Denk ik.
- Ik ben verliefd op het geluid van mijn toetsenbord: het getik klinkt zo lekker vrolijk, alsof je met een ouderwetse typemachine werkt. Ik snap dan ook niet waarover mijn huisgenoten moeten klagen als ik lekker bezig ben.
- Ik heb een ‘soft spot’ voor helden. En dan vooral die echte, van vlees en bloed. Mensen die anderen helpen in situaties die niet zonder risico zijn, ontroeren mij diep. Mijn favoriete helden? Gino Strada en alle medewerkers van de Italiaanse hulporganisatie Emergency. Zij doen waar ik vroeger van droomde.
- Ze zeggen dat bewegen hartstikke belangrijk is als je veel zit. Helemaal als je daarnaast volop wil genieten van de Italiaanse keuken. Dus sleep ik mezelf regelmatig naar de sportschool. Mijn loopbandvrienden daar zijn namelijk een onuitputtelijke bron van goede recepten.
- Ik ben heel slecht in het onthouden van namen en gezichten. Dat zorgt regelmatig voor het uitbreken van koud zweet en zacht gezegd ietwat ongemakkelijke situaties…
- Hoogtevrees, da’s wel een dingetje. Een ballonvaart, bungeejumpen, skydiven of parachutespringen? Mijn reinste nachtmerrie!
- Ik vind het een open deur om te zeggen dat mijn kortste opstel ooit anderhalf schoolschriftje lang was en dat ik van lezen houd. Dat vertelt elke tekstschrijver namelijk over zichzelf. Dus zeg ik dat lekker niet.
- Ik heb geen talent voor het maken van foto’s. En voor het maken van goede foto’s al helemaal niet. Heb je ooit iemand ontmoet die het lukt selfies te maken zonder zichzelf op de foto te zetten? Nu wel! Gelukkig deel ik mijn leven met iemand die wèl goed met de camera overweg kan. Onze bloedjes van kinderen zouden met zo’n moeder als ik anders maar bar weinig jeugdfoto’s hebben.
- Wat ik echt, echt, echt heel graag nog eens zou willen doen? Dat is best een waslijst aan dingen. Een reis door Zuid-Amerika maken, opnieuw leren windsurfen, in een huisje vlakbij het strand wonen en op mijn 80ste hand in hand met mijn lief op een bankje in de schaduw van een boom zitten.…. Eigenlijk ben ik voor veel dingen te porren, zolang ik maar niet aan een paar touwtjes door de lucht hoef te zweven.