Terwijl ik nog druk bezig ben met het schrijven van mijn ondernemingsplan, vind ik een berichtje van een freelance-site in mijn mail. Ik heb me tijdens het speuren naar informatie alvast bij verschillende sites als freelance tekstschrijfster ingeschreven en dat blijkt te werken.
“Kun je even een interviewtje doen?”
Een collega-tekstschrijver is op zoek naar iemand die niet alleen schrijft, maar ook vloeiend Italiaans spreekt. Er moet namelijk een Italiaanse klant van een Nederlandse onderneming worden geïnterviewd over landbouwmachines. Of ik hem kan helpen. Ik slik en voel een lichte paniek opkomen. Interviewen in het Italiaans? Landbouwmachines? Het wordt overwachts wel heel erg echt. Kan ik dat wel?
Ik verman mijzelf. Natuurlijk kan ik hem helpen. Interviewen is interviewen en het is niet de eerste keer dat ik mij moet inlezen in een onderwerp waar ik nagenoeg niks van afweet.
Financiën?
En terwijl ik de opdracht verder bespreek met mijn “concullega” in Nederland, lees ik me in in de wereld van landbouwapparatuur. Het helpt me om een vragenlijst samen te stellen en vaktermen op te zoeken zodat ik straks geen modderfiguur sla.
Terwijl ik me afvraag hoe ik het telefonische interview het beste kan registreren, bedenk ik me opeens dat ik ook moet uitzoeken hoe het nu precies zit met de financiële kant van het tekstschrijven. Dat stukje van het ondernemingsplan had ik tot nu toe voor me uitgeschoven onder het mom ”komt tijd, komt raad”. Tijd dus om die raad te zoeken.
Camera di Commercio
Mijn ervaring heeft me geleerd dat je in Italië iets sneller regelt door er persoonlijk op af te stappen. Ik ga dus vol goede moed naar de Camera di Commercio, het Italiaanse equivalent van de Kamer van Koophandel. Maar ik kom er met meer vragen vandaan dan toen ik er binnenstapte.
Een BTW-nummer aanvragen? ja, dat kan bij het belastingkantoor, maar als je slechts af en toe werkt hoeft het niet. Wat handig is in mijn situatie? Tja, heb het er eens over met een boekhouder. En nee, het spijt ze, ze hebben geen informatiebrochures.
Prestazioni occasionali
Bellen dus maar naar vrienden met goede boekhouders en surfen langs allerlei fora op internet. En met en met wordt het allemaal duidelijk. Heel grofweg kun je stellen dat in Italië onderscheid wordt gemaakt tussen prestazioni occasionali, “occasionele diensten”, en partita IVA.
De eerste kun je verrichten onder de voorwaarden dat je op jaarbasis niet meer dan 30 dagen en op onregelmatige basis voor dezelfde klant werkt en dat je geen actieve reclame voor jezelf maakt met bijvoorbeeld een website. De belasting over de verdiende bedragen draag je af bij de jaarlijkse belastingaangifte. En mocht je tijdens dat jaar meer dan 5000 euro verdienen, dan ben je verplicht sociale belastingen af te dragen.
Het aanvragen van een partita IVA, een BTW-nummer, brengt allerlei extra kosten met zich mee, zoals de jaarlijkse inschrijving, de gewone en sociale belastingen, het openen en hebben van een zakelijke rekening en de boekhouder. De regelgeving is begin 2008 versoepelt voor startende ondernemers, waardoor enkele van deze kosten vervallen, maar op aanraden van diverse mensen besluit ik de eerste tijd met het verlenen van “occasionele diensten” te werken en dus geen facturen maar nota’s uit te schrijven. Mocht mijn freelancerij gaan groeien, dan kan ik altijd nog een BTW-nummer aanvragen en mij inschrijven bij de Kamer van Koophandel.
Eind goed, al goed
Mijn interview gaat als een speer dankzij een charmante en praatgrage gesprekspartner. Ik haal met gemak de deadline en verras mijn Nederlandse collega met het feit dat hij geen BTW hoeft te betalen, omdat ik de belastingen in Italië afdraag. En als mooie bijkomstigheid heb ik ook het financiële gedeelte van mijn ondernemingsplan klaar. Mijn eerste opdracht is op alle vlakken geslaagd te noemen en smaakt absoluut naar meer!