Soms worden je vragen gesteld die je nog lang nadat het gesprek is afgelopen, bezighouden. Vaak zijn het van die hele basic vragen, die in eerste instantie makkelijk te beantwoorden lijken, maar dat in tweede instantie niet zijn.
Van de week kwam er zo eentje langs, bijna terloops, in een goed gesprek met een vriendin over ondernemen: “Zie jij jezelf nog als een starter of ben je die fase naar jouw gevoel voorbij?”. Nee en ja. Of toch ja en nee?
Wanneer wel
Bij de vraag “Wat is een starter” denken we allemaal aan ongeveer hetzelfde. Een starter heeft besloten om iets voor zichzelf te beginnen, zoekt naar informatie, wikt, weegt en besluit.
Neemt de eerste stappen om plannen handen en voeten te geven, schrijft zich in bij instanties als Kamer van Koophandel en Belastingdienst, stelt een ondernemingsplan op en begint met acquisitie om mensen warm te maken voor dat wat hij of zij de markt te bieden heeft.
Kortom: een starter is druk bezig om een onderneming op poten te zetten.
En wanneer niet meer?
Maar wanneer ben je dan “starter-af”? Een vraag die veel moeilijker te beantwoorden is. Kom je uit die startfase op het moment dat je je eerste opdracht binnen hebt? Of juist als je je eerste factuur verstuurd? Ben je na een jaar ondernemen geen starter meer? Is de 3-jarige termijn die de Belastingdienst aanhoudt voor de “startersaftrek” een goed criterium? Of ben je starter-af als je niet meer valt in de ervaringscatergorien “0-5 jaar” die ik tegenkwam toen ik me inschreef bij een freelance netwerk?
Waar sta ik eigenlijk?
Voel ik me nog een ‘starter’? Eigenlijk niet. ‘Starter’ is voor mij synoniem aan ‘beginner’. En ‘beginner’ klinkt zo onervaren. Alsof je jezelf nog lang niet als ‘professional’ beschouwt, niet op het gebied van je werkzaamheden, maar ook niet wat betreft ondernemen.
Als ik zo naar mijzelf kijk, zie ik geen ‘pure’ starter meer; ik ben niet meer zo blanco als toen ik in 2008 besloot te gaan freelancen. Ik heb sinds die tijd heel wat geleerd, ervaring opgedaan, opdrachten uitgevoerd en klanten blij gemaakt.
Aan de andere kant wil ik mijzelf ook niet in dezelfde categorie plaatsen van mensen die al jarenlang ondernemen en dus veel meer ervaring hebben. Ik heb nog zo veel te leren en te overwinnen voordat ik zou durven beweren dat ik de kneepjes van het ondernemen in mijn vingers heb. Ik ben niet meer zo onervaren als een ‘pure starter’ en nog lang niet ervaren genoeg om een “volleerde ondernemer” te zijn.
Een “ervaren starter” beschrijft misschien het beste hoe ik mijzelf zie. Een ervaren starter die zich langzaamaan ontwikkelt tot een gevorderde ondernemer. Ja, zo voel ik me. Nu gauw die vriendin bellen!